Η Δήμητρα Παπαδοπούλου, καλεσμένη των Νάνσυ Ζαμπέτογλου και Θανάση Αναγνωστόπουλου, βράθηκε στον καναπέ στης εκπομπής Studio 4, όπου φυσικά μίλησε για το βιβλίο της, για τη ζωή της αλλά και για την καριέρα της.
Η Δήμητρα Παπαδοπούλου είπε ότι έζησε “ατίθασα”: “Έζησα τα ξενύχτια, τις καταλήψεις, τις συμπλοκές, τα πάντα. Με κυνηγούσαν οι μπάτσοι χωρίς να ξέρω τον λόγο. Δεν ήμουν και καμία συνειδητή αριστερή που είχε αποκωδικοποιήσει τον Μαρξ και ήθελε να ρίξει το σύστημα. Ακολουθούσα όμως, ήταν της μόδας. Δεν έφαγα ξύλο, δεν ήμουν τολμηρή όταν άκουγα ότι θα γίνει νταβαντούρι μεγάλο, πήγαινα σπίτι μου“.
Από πάντα προτιμούσε να μιλά για πράγματα αληθινά, ίσως κάπως”επαναστατικά¨για την εποχή. Στο βιβλίο της μιλά για μία γυναίκα σεξουαλικά απελευθερωμένη, γεγονός που παλαιότερα ήταν ταμπού.
‘”Έλεγα πράγματα στους φίλους μου που δεν λέγονταν εκείνη την εποχή. “Σταμάτα να τα λες έτσι, λίγη σοβαρότητα” μου έλεγαν. Μα σοβαρά ήταν αυτά που έλεγα, δεν είναι ασόβαρο να λες την αλήθεια σου. Θεωρείται τώρα σοβαρό να μη λες απευθείας την αλήθεια, να είναι ψαχνόμενο το ζητούμενο. Εκεί υπάρχει μια λαγνεία, λες, είμαι έξυπνος και θα το καταλάβω. Ταινίες που τις βλέπεις δύο ώρες και δεν καταλαβαίνεις τίποτα κολακεύουν κατά τη γνώμη μου τον ελαφρώς κουτό άνθρωπο. Ζω τη χαρά των πραγμάτων στην ωμή αλήθεια, στην απευθείας αλήθεια που ο άλλος δεν έχει κάτι να σκεφτεί, αλλά έχει να βιώσει. Το να πας να πεις στα ίσα σε έναν άντρα “μου αρέσεις, θέλω να γίνει μόνο αυτό” δεν ήταν απλό πράγμα, ήταν τρομαχτικό, και τώρα κάπως. Τότε στην Ελλάδα ξεκινούσε μία σεξουαλική επανάσταση χωρίς να το καταλαβαίνω ότι και εγώ τη βίωνα” είπε η Δήμητρα Παπαδοπούλου.
Η ίδια παραδέχτηκε πως μετανιώνει για τους ‘ανοιχτούς λογαριασμούς” που άφησε κατά καιρούς πίσω της: “Το ότι ολοκλήρωσα το βιβλίο μου, μου άφησε ότι μπορώ να τελειώσω κάτι στη ζωή μου. Δεν πήρα το πτυχίο μου, είχα τρία μαθήματα και δεν πήγα ποτέ. Αν γύρναγα τον χρόνο πίσω θα πήγαινα να το πάρω το ρημάδι. Στη θέση του έγραψα το βιβλίο,το οποίο αφιερώνω στον μπαμπά μου, που είχε μεγάλο καημό που δεν τον πήρα. Δεν θέλω να γίνω διδακτική, αλλά θέλω να πω σε όλα τα παιδιά, αν βρεθούν κατά λάθος σε μία σχολή που δεν τους αρέσει, να το πάρουν το ρημάδι“.
