Ο Κραουνάκης γράφει για την Ελεωνόρα.
Η Ελεωνόρα τραγουδάει Κραουνάκη.
Αυτό αρκεί.
Όλα τα υπόλοιπα δεν έχουν καμία σημασία να μπαίνουν στο χαρτί γιατί προσπαθούν να περιγράψουν κάτι που κανονικά δεν περιγράφεται.
Είναι η σχέση του τραγουδιού με τον ακροατή του. Με τον καθένα ξεχωριστά. Οπότε θα μπορούσαμε να γράφουμε αμέτρητες λέξεις που να περιγράφουν την συνεργασία και αυτό το πρώτο τραγούδι που μας βάζουν οι δυο τους ν’ ακούσουμε.
Ακούστε και πετάξτε αβέρτα. Όλα τα περιττά, πέταμα. Ό,τι βαραίνει, πέταμα. Αυτό το τραγούδι και αυτός ο δίσκος φτιάχτηκε έξω καρδιά, έξω φωνή, έξω αίσθημα. Μέσα ζωή.
Τώρα πάρτε το σύνθημα. Πετάξτε.
Τι να λέμε τώρα…
